مقایسه استحکام باند عوامل اتصال دهنده عاجی در دو مقطع تاج و ریشه دندان

مقایسه استحکام باند عوامل اتصال دهنده عاجی در دو مقطع تاج و ریشه دندان دکتر مهرداد برکتین*- دکتر محمدرضا مالکی پور* - دکتر پریا فرجام پور** *- استادیار گروه آموزشی ترمیمی و مواد دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی (خوراسگان). **- دندانپزشک. چکیده زمینه و هدف: بررسی و تأثیرگذاری دو طرفه عوامل اتصال دهنده عاجی و ماده زمینه ای بر جنبه های گوناگون ترمیمهای چسبنده از جمله استحکام باند از مهمترین توجهات می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه استحکام باند برشی سه نوع عامل اتصال دهنده excite،prime & bond nt و clearfil se-bond در دو مقطع تاج و ریشه دندان انسان در شرایط آزمایشگاه می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی شصت دندان پرمولر سالم به دو گروه تصادفی یک و دو تقسیم شد، سطح باکال سی دندان در گروه یک جهت نمایان شدن قسمت میانی عاج در مقطع تاجی حد فاصل dej تا پالپ و سطح پروگزیمال سی دندان در گروه دو جهت نمایان شدن قسمت میانی عاج در مقطع ریشه ای حد فاصل cej تا پالپ توسط دستگاه تریمر برش داده شد. سطوح عاجی نمایان شده برای نزدیکتر شدن به شرایط تراش عاج در دهان و ایجاد لایه اسمیر با فرز الماسی فیشور و توربین در سه جهت تراش مختصری داده شد. نمونه های مانت شده در آکریل به سه گروه تصادفی ده تایی تقسیم گردید. در گروه (1-1) و (1-2) از عامل اتصال دهنده excite بعد از اچ کردن با اسید فسفریک 35% استفاده شد. در گروه (2-1) و (2-2) از عامل prime & bond nt بعد از اچ کردن با اسید فسفریک 35% استفاده و در گروه (3-1) و (3- 2) از se-bond clearfil استفاده گردید، سپس با استفاده از مولدهای پلاستیکی 5 3 میلی متر کامپوزیت 100z به نمونه ها متصل شد و بعد از یک هفته نگهداری در آب مقطر، میزان استحکام اتصال برشی نمونه ها با سرعت یک میلی متر در دقیقه در دستگاه اینسترون بررسی گردید. از آزمون anovaیک طرفه و پس آزمون lsdبرای مقایسه این سه گروه در هر مقطع استفاده شد. یافته ها: در مقاطع تاجی در مقایسه استحکام اتصال بین گروهی میان (1-1) (86/12) و (2-1) (96/12) میزان 967/0=p.v بود و اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت، اما بین گروههای (1-1) و (3-1 ) (51/12) 001/0=p.v و بین گروههای (2-1) و (3-1) 001/0= p.vبود و اختلاف آماری معنی دار بود. در مقاطع ریشه ای در مقایسه هر سه گروه (1-2) (40/11) و (2-2) (49/6) 017/0=p.v ، گروههای (1-2) و (3-2) (71/19) 0=p.v و گروههای (2-2) و (3-2) 0=p.v اختلاف آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: اتصال به عاج چه در ناحیه تاج و چه در ناحیه ریشه با کاربرد عامل اتصال دهنده خود اچ کننده استحکام اتصال بالاتری نسبت به عوامل توتال اچ داشت. کلید واژه ها: استحکام اتصال برشی - سیستم اتصال دهنده عاجی - توتال اچ - خود اچ کننده - لایه اسمیر وصول مقاله: 8/5/1385 اصلاح نهایی: 30/10/1385 پذیرش مقاله: 8/3/1386 نویسنده مسئول: گروه آموزشی ترمیمی و مواد دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی – خوراسگان e.mail:[email protected]